In Memoriam Paul Michels
Lieve Mad, kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen, Probusvrienden, vrienden en kennissen van Paul,
Weerom dienen we op een maand tijd afscheid te nemen van een dierbaar Probuslid en vriend Paul en tevens mijn Probuspeter. Wie had ooit kunnen denken dat ik voor jou Paul dit in memoriam zou uitspreken. Liefst van al, had ik met jou een gezellig babbeltje willen slaan op onze 14-daagse bijeenkomsten.
Enkele weken geleden bezocht ik Paul om een bloemetje te brengen en hem beterschap te wensen. Aan het huis aangekomen zag ik heel veel vreemde mensen lopen en dacht dat ik in mijn verstrooidheid aan het foute adres was aanbeland, maar nee, ik was juist. Heel veel handen waren bezig in de immense tuin het trouwfeest van jullie kleinzoon voor te bereiden, tenten te bouwen om jongeren te laten feesten en overnachten.
Zo kennen we jou Paul, een man, die enorm hield van sociaal contact en vond dat het gewone leven ondanks jouw ziekte gewoon moest doorgaan en daar hoort een huwelijk van je kleinzoon zeker bij. Die sociale contacten lopen als een rode draad door je leven. Samen met Mad gingen jullie naar alle activiteiten van alle verenigingen, waar jullie lid van waren, zowel Probus , Albertus, VVA en niet te vergeten de Wof, de West en Oost Vlaamse federatie, die nu nog maar bestaat uit enkele uit de vorige eeuw in Limburg aangespoelde leden.
De laatste tijd ging je gezondheid achteruit, maar gelukkig verbleef je thuis onder de goede zorgen van jouw Mad, die je met heel veel liefde omringde. Mad en jij deelden samen lief en leed gedurende 65j, een unicum. Je laatste tocht maak je ook vanuit je thuishaven. De thuishaven met prachtig bos, waarin jij, je, na je pensionering uitleefde met het maken van zelf gecreëerde kunstwerken, Latijnse opschriften, gedichten en vooral je gedicht onder de appelboom aan je voordeur.
Wat hebben wij genoten van je rondleidingen met extra uitleg om ons, leken, je kunstwerken te laten begrijpen. Wij stonden versteld van je fenomenaal geheugen en het aantal gedichten dat jij zomaar kon citeren.
Ook voor Probus betekende jij heel veel, je werd er in 1998-1999 zelfs voorzitter.
Zelden of nooit ontbrak je op een bijeenkomst, alleen op de ledenvergaderingen en samen met Mad op de maandelijkse bijeenkomsten.
We herinneren ons je conférence over jouw werk als arts en je schaatsavontuur met dokter Jolie, die hierbij jammer genoeg door het ijs zakte en overleed. Jij Paul overleefde en hoe. Je genoot van het leven, samen met Mad hebben jullie 5 kinderen grootgebracht, die op hun beurt zorgden voor verschillende kleinkinderen en achterkleinkinderen. Dit zorgt er ook voor dat Mad niet alleen achterblijft en goed wordt omringd door deze kinderschaar.
Paul hebben wij als Probusclub Genk ervaren als een zeer verstandig man, immer nieuwsgierig naar kennis, enorm sociaal en meevoelend, eenvoudig en genietend van elke nieuw aangebroken dag, kortom een vriend zoals ik er iedereen één zou toewensen.
Het coronajaar heeft ook onze Probus parten gespeeld en we konden jammer genoeg niet meer samen komen. Dat heeft ieder lid ervaren als een enorm gemis.
Gelukkig heb ik je nog in de laatste weken kunnen bezoeken, daar ben ik enorm blij om. Tot op het laatst bleef je helder van geest, alert en lucide en hadden we een aangenaam gesprek.
Daarom willen wij ook afscheid van je nemen met deze woorden :
Als dit het einde is en verder niets,
dan is er leegte, gemis, verdriet en tranen
om wat eens was en niet meer is.
Maar er is meer dan lijf en leden,
veel meer.
Want wat een mens bezielt,
dat is , dat was,
zijn geest, zijn kracht,
zijn denkvermogen,
alle gaven van zijn hart,
zijn goedheid grenzeloos,
de sterkte van zijn woord.
Dat alles leeft,
leeft voort in die hem kenden,
die van hem hielden en blijven houden,
omdat zijn geest nooit, nooit vergaat
Paul zal een blijvende herinnering nalaten in onze club , wij zullen hem nooit vergeten en zullen zijn herinnering blijven koesteren.
Vaarwel Paul
Paulette Brouns
Voorzitter Probus Genk 2021